پورياي هيچ کس مگر ولي

بگذاريد همين اوّل صبحي، خيالتان را راحت کنم!
طبيعي است که بپرسيد: بابت چي!؟

پريروز جمعه 8/2/96 مناظره اوّل شش نامزد رياست جمهوري را ديديم و ديديم آنچه را که ديديم. به خيال خودمان شروع کرديم به تقسيم مدال‌ها بر اساس قدرت تسلّط مناظره و منکوب کردن حريف توسط هر يک از نامزدها؛ آن قدر اين قصه داغ شد که حتي برخي تصوير پروفايلشان را عوض کردند و از اين مهم‌تر، برخي از متنفذين يکي از دو جناح کشور (جناح ا.ط) خواستند که جاي نامزد پوششي و جوششي عوض شود؛ اين قدر کيف کردند. در چنين فرهنگي، مناظره يعني همين؛ امّا خيالتان را راحت کنم و رُک بگويم که اگر صد سال سياه هم انتظار بکشيد، از #سيد_ابراهيم جز همين شخصيتي که ديديد نخواهد ديد، متين و مردمي و بيزار از جناح‌بازي. و دغدغه‌مند نسبت به دردهاي مردم. بي‌جهت نيست که امام در دوره‌اي که قوه قضائيه در دست فُحولي  که  قبورشان هم‌سطح و يا در عدادِ مزار مراجع عظام است، خارج از سيستم، به جواني که هنوز سي سالش تمام نشده ماموريت‌هاي مستقل قضايي مهم واگذار مي‌کند و بي‌جهت نيست که از ميان ده‌ها عالم برجسته و متقي تنها اوست که افتخار خدمت در آستان قدس رضوي نصيبش مي‌گردد؛ متولّي کرور کرور ثروت امام رضا عليه آلاف‌التحية والثناء؛  چرا که او پاک‌دست است و قاطع.
هر کس نگاهي گذرا به کارنامه #سيد_ابراهيم کرده باشد، خوب مي‌داند که ابراهيم رئيسي به واسطه مشاغل حساس و مهم نظارتي، اطلاعاتي از اين آقايان و همفکران و نزديکانشان دارد که اگر رو کند نه از تاک نشان مانَد و نه از تاک‌نشان! نه! نترسيد؛ نلرزيد! سيد ما فقط پوريايِ «ولي نعمتان انقلاب» هست و ديگر هيچ. او هيچ‌گاه براي #چهار_تا_رأي در امانتِ جمهور خيانت نخواهد کرد، او در مراحل مختلف امتحانش را پس داده است و ان شاء الله از اين پس هم چنين خواهد بود و من امروز با کمال ادب و فروتني به ساحت ملت عزيز ايران عرض مي‌کنم که اگر #سيد_ابراهيم تا ديروز، کانديداي منتخب من بود که خواهد بود؛ از امروز من او را استاد اخلاق خويش نيز مي‌دانم در دنياي سياست و غير آن.  و از آنجا که معتقدم دلها به دست خداست، مطمئنم که مهرش اگر قرار بر نشستن باشد، بي‌حدّ و مرز بر دل آحاد ولي نعمتان انقلاب، محرومان و مستضعفان خواهد نشست و نيز هر کس که دل در گرو ارزش‌هاي انساني دارد. يا علي